Bulimia

Moda na rozmiar 36 utrzymuje się od kilkunastu lat i jak na razie nie zapowiada się, by cokolwiek miało się zmienić w tej kwestii. Przez tę modę wiele kobiet (problem zdecydowanie rzadziej dotyczy mężczyzn) obsesyjnie się odchudza, zarówno nastolatki, jak i kobiet dojrzałe, czego skutki bywają dramatyczne - często osoby te stają się ofiarami bulimii.

Czym jest bulimia - przyczyny występowania

Bulimia jest chorobą o charakterze psychologicznym polegającą na problemach w normalnym odżywianiu (nazywa się ją także żarłocznością psychiczną) i chorobliwej koncentracji nad własną wagą, połączonej z brakiem możliwości obiektywnego ocenienia własnego wyglądu. Często dotyka kobiet, które mają niskie poczucie własnej wartości.

Objawy bulimii

Napady opróżniania całej lodówki w bardzo krótkim czasie, a następnie wywoływanie torsji, stosowanie leków przeczyszczających, głodówki podejmowane co jakiś czas, nieregularne miesiączki, obsesyjna podejmowanie wysiłku fizycznego i nieustanna obawa przed otyłością - to główne objawy bulimii. Bulimiczka jest w stanie zjeść naraz 2 kilogramy tłustej kiełbasy, przegryzając je kostką smalcu. Te napady obżarstwa, jak i torsje, które po nich prowokuje, najczęściej utrzymuje w tajemnicy. Otoczenie często odbiera bulimiczkę jako zupełnie normalną, prawie zawsze szczupłą (!) kobietę. Tak naprawdę bulimia znacząco utrudnia życie osobie chorej, jak i jej bliskim - jest bardzo niebezpieczna, ponieważ może doprowadzić do skrajnego wyczerpania organizmu.

Rodzaje bulimii

Nie wszystkie wymienione wyżej objawy muszą występować równocześnie. Można mówić o dwóch rodzajach bulimii: bulimii przeczyszczającej i bulimii nieprzeczyszczającej. W przypadku bulimii przeczyszczającej, bulimiczka ze skutkami napadów głodu radzi sobie przy zastosowaniu środków przeczyszczających i lewatyw oraz wywołaniu wymiotów. Z kolei chora na bulimię nieprzeczyszczającą, nie chcąc przytyć, intensywnie ćwiczy i stosuje głodówki.

Leczenie bulimii

Ofiary bulimii bardzo cierpią i potrzebują wsparcia nie tylko ze strony rodziny i przyjaciół, ale także od psychologów bądź psychiatrów, gdyż leczenie najczęściej wiąże się z przyjmowaniem leków antydepresyjnych. Podstawą do leczenie jest przyznanie się bulimiczki do choroby i chęć wyzdrowienia. Ważne dla bulimiczek w wychodzeniu z choroby są też świadectwa innych osób, które poradziły sobie z bulimią.

Źródło: http://ebulimia.pl